انسان، خداجو و خدا‌محور است. در بین انسان‌ها کسانی هستند که برای رسیدن به قُرب خداوند لحظه‌شماری می­کنند. کسانی که به روز واپسین ایمان دارند و معتقدند که بازگشت همه به سوی خداست، در انجام دادن کار خیر و اعمال نیک لحظه‌ای درنگ نمی‌کنند.

در جامعه‌ای که افراد تلاش می‌کنند برای کمک از یکدیگر سبقت بگیرند، علاوه بر خیرات و برکات فردی و اجتماعی، روحیّة تعاون و همکاری در سایر امور هم تقویت خواهد شد.

در زیر به بخشی از تأثیرات کار خیر اشاره می‌کنیم:

شادی و نشاط: افرادی که بخشنده‌اند، شادترند و کمتر با مشکلات مادّی دست و پنجه نرم می‌کنند. اگر بخشش در جامعه افزایش یابد، نیازمندان کمتری نیز یافت می‌شود؛ لذا با برطرف‌شدن مشکلات اقتصادی خانواده‌ها، این نشاط و شادی به اجتماع نیز سرایت خواهد کرد.

بالا بردن روحیّة تعاون و همکاری:وقتی افراد خود را در برابر دیگران مسئول بدانند و در مواقع ضرورت به کمک یکدیگر بشتابند، میزان تعاملات اجتماعی و حسّ همکاری و همیاری افزایش پیدا می‌کند و این موجب تشویق دیگران به یاری رساندن به همنوع نیز خواهد شد.

کاهش افسردگی:زمانی که افراد برای کمک به دیگران تلاش می‌کنند، از نظر روانی به آرامش نسبی دست می‌یابند. چنین افرادی حسّ خوشبختی بیشتری نسبت به دیگران دارند و در نهایت دچار یک تحوّل روحی می‌شوند که بازخورد این تحوّل به اجتماع و افرادی که با این فرد در ارتباط هستند، برمی‌گردد.

افزایش مهر و محبّت: یکی از برکات و اثرات کار نیک، افزایش مهر و محبّت در جامعه است. در آموزه‌های دینی ما نیز به این مهم بسیار تأکید شده است که این امر موجب کاهش تنش‌ها، دشمنی‌ها و کینه‌ها خواهد شد.

فزونی مال با بخشش: هرکس که بخشنده‌تر است، از نعمات بیشتری برخوردار خواهد شد؛ چنانکه در قرآن آمده است: «هر کس کار نیکو بیاورد، ده برابر آن پاداش دارد؛ و هر کس کار بد بیاورد، جز مانند آن سزا نمى‏بیند و به آنان ستم نمى‏شود». خداوند به حسنات، ده برابر پاداش می‌دهد و قطعاً و یقیناً وعده‌ای که خداوند می‌دهد، به وقوع خواهد پیوست. بنابراین کسانی که دست بخشنده دارند، بی‌نیاز خواهند شد و از گشایش رزق و روزی در زندگی بهره‌مند می‌شوند.

جلب رضایت الهی:بی‌شک هر عمل خیری رضایت خداوند را در پی خواهد داشت؛ به ویژه که این عمل، قدمی در جهت برداشتن مشکلی از سر راه خلق خدا باشد.

حرکت به سمت عدالت اقتصادی: افراد متموّل جامعه با انفاق بخشی از دارایی خود به نیازمندان و کسانی که از لحاظ اقتصادی در درجه‌ای پایین‌تر قرار دارند، جامعه را به سمت تعادل اقتصادی سوق می‌دهند. در این صورت است که به مرور فاصلة طبقاتی کم می‌شود و همه از رفاه نسبی برخوردار خواهند شد.

کاهش فساد و آسیب‌های اجتماعی:اگر کسانی که تمکّن مالی دارند، به افراد نیازمند کمک کنند و مشکلات اقتصادی آنان حل شود، میزان جرایم اجتماعی کاهش پیدا خواهد کرد.

افزایش حسّ نوعدوستی :سخاوت موجب می‌شود آحاد بشر احساس تنهایی نکنند و بدانند که در صورت بروز مشکل، کسانی هستند که به کمک آن‌ها می‌شتابند و سایة مهر بر سرشان می‌گسترانند.

رسیدن به سعادت ابدی:آخرین و بهترین اثر و برکات بخشش و انفاق در راه خدا، کسب درجات و مقامات اخروی است؛ زیرا این دنیا زود گذر و موقّتی است و آنچه باقی است، حیات اخروی است.

بنا بر آنچه گفته شد، برای افزایش روحیّة تعامل، همکاری و همیاری و بهبود خدمت رسانی به نیازمندان، توجّه به نکات زیر شایسته است:

بهتر است عطا و بخشش به صورت پنهانی باشد؛ زیرا علاوه بر اینکه از سرشکستگی فرد نیازمند جلوگیری می‌کند، مانع آلوده شدن عمل به ریا و تظاهر هم می‌‌شود.

بهتر است عطا و بخشش بدون منّت و اذیّت باشد. بخششی که در پی آن منّت‌ باشد، سودی برای فرد بخشنده نخواهد داشت.